jesienne niebo

zapłakane deszczem,

wplata grę w słowa

pisane wierszem,

zamyka na klucz 

wspomnienia wiosny,lata

aby snuć marzenia

trącane spadającymi liśćmi

na "do widzenia"

Renata Anna Flis

Po latach niewoli

otwarto kajdany,

gdy z boju wracali

mężni wojacy

Niepodległą nam głoszą

ci dzielni Polacy na czele

z Piłsudskim we własnej osobie,

vivat Polonia- vivat biało czerwona!

Bielą się leśne konwalie

i czerwienieją maki-

szczęśliwy koniec tułaczki

na kartach historii i map.

Renata Anna Flis

Kołysanka dla małego powstańca

Teraz śpij, biały kamieniu

zapomniany pod krzyża

świętym znakiem,

teraz śpij, warszawskie dziecię

niech Ci ziemia lekką będzie

Już uschły kwiaty 

na zimnej płycie,

i płomień świecy zgasł,

teraz śpisz tutaj

całkiem nieznany

pod tym krzyżem

zardzewiałym...

Renata Anna Flis

jasno płonie świeca,

jeszcze jaśniej życie

chociaż jesteś dziś na dnie

jutro możesz być na szczycie

nawet jeśli z niego spadniesz,

odbić możesz się od dna

i podpalić możesz życiem

zatwardziały,gnuśny świat

Renata Anna Flis

Dziś robię miejsce nowym dniom,

do szuflady wkładam wypchane

radościami i smutkami pudełka,

kiedy przyjdzie czas- otworzę je

opiszę każde z nich wierszem,

by kiedyś mogły znów odbić się echem.

Renata Anna Flis

jest

za pięć

dwunasta,

na tarczy 

czasu 

upływającego 

życia,

w kalendarzu

brakuje nowych

dat- planów

co jeszcze zrobić

nacieszyć oczy

letnim słońcem

nasycić serce

wspomnieniami

zdążyć przed śmiercią

zakochanym być

zanim skamienieje

jeszcze bijące serce.

Renata Anna Flis

ciemno już za oknem,

zwalnia nagle czas

cisza błądzi po korytarzu

znacząc ślad smugą światła,

Kochani.
Jeśli podobają się Wam moje utwory,proszę o wsparcie finansowe,abym mogła wydać swój 1y tomik.
Za wszelkie wsparcie dziękuję serdecznie.
paypal.me/RenataF657

Wpadło lato tu na chwilkę,

jesienną porą zapachniało

przywodząc jasne słońce

między chłodem świat grzeje

Trochę kaprysi ze zmęczenia,

częściej niż zwykle zasnute

szczelnie zgromadzonymi obłokami

a czasami płacze deszczem.

Lecz ono wróci- ja w to wierzę,

na wiosnę,na lato mam nadzieję

na pożegnanie cicho arrivederci

szepnę słoneczku w tym wierszu.

Renata Anna Flis

Spacer

Aleją poezji powoli płynę,

zamykam za sobą ciszę,

szept własnej duszy słyszę

kiedyś być może zasłynę...

Dzielnie dzierżę pióro i piszę,

co księżyc podyktuje do ucha,

moje serce wzruszone słucha

i duszę do snu kołysze...

Rozmyślam nad tą poezją,

co czasem bywa rajem

kwitnącym barwną frezją...

Kwiaty przeminą z czasem,

zgładzone czasu presją,

lecz poezja rozkwitnie majem...

Renata Anna Flis

Wiersz jesienno dżdżysty

Zamilkł za oknem świat,

skąpany rzęsistym deszczem

zasypia już ten kwiat

oczarowany słonecznym wierszem....

Wiatr pieści białe płatki,

zroszone niebiańską wodą

wtulone w dłoniach matki

ciesząc oczy ludzkie swoją urodą....

Renata Anna Flis

Anielskie mleko rozlane

opada na ziemię z lekkością,

delikatnie otula gałęzie

z rzadka pokryte nadzieją,

a trawy do snu ukołysane

spijają krople śmietanki

pod gwiezdnym korowodem

dumnego księżyca.

Renata Anna Flis

czas- niby mamy go wiele,

a wiecznie nam go brakuje

rzadko jest w nadmiarze,

- ledwo coś zaczynamy,

a zaraz nadchodzi koniec

zawsze obdziera nas z marzeń,

gdy tego nie dostrzegamy

sami o sobie piszemy historie

pod wpływem upływającego czasu.

Renata Anna Flis

Gra życia

Na szachownicy życia

uśmiech toczy bój ze łzami,

raz jesteś na szczycie

a raz na dnie...

Często się cieszysz 

każdym mijającym dniem,

czasami smutek dopada cię

to twój los z karmą gra...

Renata Anna Flis

Pierwsze promienie słońca

zwiastują nadejście poranka,

niebo stroi się nieustannie

przywdziewając błękit 

przecięty smugą myśli

umykających z żelaznych maszyn.

Czasem oczarowane zachodem*
maluje się na żółto,pomarańczowo,
różowo- po prostu kolorowo
przypina wstążkę na szczęście
częstując świat jesiennym deszczem.

Czasem się gniewa i gromi
groźnymi piorunami,
krzyczy oburzone ludzką pychą,
ale zawsze wynagradza
licznymi gwiezdnymi piegami
tańczącymi w korowodzie
srebrnej tarczy księżyca.

Renata Anna Flis

Rozgościła się pustka

w przestrzeni istnienia,

na dobre wypędziła

poczucie spełnienia

Uśmiech ustąpił miejsca

niechcianym łzom,

niezliczone ich rzesze

kapią znacząc ślad.

Zimą dusza zamarznie

a święta staną się zwyczajne,

daty bez znaczenia

w kalendarzu egzystencjalnego

opuszczenia.

Renata Anna Flis

Rozgościła się pustka

w przestrzeni istnienia,

na dobre wypędziła

poczucie spełnienia

Uśmiech ustąpił miejsca

niechcianym łzom,

niezliczone ich rzesze

kapią znacząc ślad.

Zimą dusza zamarznie

a święta staną się zwyczajne,

daty bez znaczenia

w kalendarzu egzystencjalnego

opuszczenia.

Renata Anna Flis

Lustrzane niepogody

Znowu w lustrze pada deszcz,

zapowiada szarość codzienności,

nakryję się wierszem i pisać je będę

jeszcze, jeszcze, jeszcze...

A kiedy lustro zakwitnie majem,

zapachnie bzem i powojem

obudzę sonety, liryki i może nawet

erotyki, erotyki, erotyki...

Renata Anna Flis

Upajam się chwilą

w strugach deszczu

licznych lirycznych strof,

Śpiewaj ze mną ciszo,

z wiatrem płyń w dal,

rozpalaj serca i trwaj...

Tańcz po niebie

z obłokami, kiedy źle

ty bądź z nami 

poezjo...

Renata Anna Flis

wiersz o W.Sebyle

dokąd Ciebie powiodły,

słowa pisane sercem-

na miejsce kaźni

strzałem w tył głowy

kaci wymazali niewinne życie

z ponad czterdziestoletnim bagażem

usunięto człowieka,

lecz nie jego słowa

zza bezimiennego grobu

do wielu dzisiaj woła

memento człowieku

memento mori!!!

Renata Anna Flis

Wiosenną porą 

płynie w krwioobiegu 

nadzieja tańcząca 

z dziecinną niewinnością, 

aby latem zamieniło się 

na chwile wypełnione miłością 

z jesiennym deszczem przybywa 

podsumowanie- co było,co jest,co zniknęło

bezpowrotnie przygotowuje

na zimowe przemijanie.

Renata Anna Flis

Mgliste poranki i wieczory, 

czas zaciera wspomnienia 

bezwzględny mechanizm 

odmierza pędzące minuty,

kropla za kroplą uderza 

o szyby mały żołnierzyk 

na werbelku gra, 

chłód coraz śmielej 

pieści stopy 

muskając jednocześnie lica 

Renata Anna Flis

Gdzie są anioły? 

Są blisko ciebie, 

wszędzie... 

 Anioły to my, 

tylko od nas zależy, 

czy będziemy duchami światła 

czy ciemności..

. 

 Renata Anna Flis

połyskujące w Słońcu,

kłosy kwitnących zbóż

srebrzyste drogi 

płynące w odległe przestrzenie,

malowane szmaragdami

zmieszane z ludzkimi nadziejami.

Renata Anna Flis

W szarość codzienności

Wplotę kilka lirycznych strof,

Jedne będą romantyczne,

Drugie naturalistyczne

Inne zaś filozoficzne...

Zawsze któreś trafią

Do serc czytelnika,

To cud w dzisiejszych czasach,

Choć nic z tego nie wynika...

Renata Anna Flis

przywdziało słońce płaszcz,

utkany z siwej mgły

zmęczone nieustanną pracą,

oświetlaniem drogi wędrowcom

wywoływaniem uśmiechów

na beztroskich twarzach dziecięcych.

strąciło z drzew liście-

krótkie chwile wspomnień,

kapiące kroplami deszczu,

pozostające w pamięci.

Renata Anna Flis

Odleciały kormorany

w odległe strony i czas,

zostawiając nadzieję

powrotu wiosną,

gdy cieplejszy powieje wiatr

posłuchać szumu morskich fal.

Renata Anna Flis

Kim ty jesteś?

- Poezją.

Dokąd prowadzisz?

- Do nieba.

Co niesiesz w koszyku?

- Wiersze.

Smutne są czy wesołe?

- Piękne.

Co robisz?

-Proszę.

O co nas prosisz?

- Piszcie mnie więcej.

Dlaczego więcej?

- Bo wtedy żyję.Jestem...

Renata Anna Flis

Pytają mnie, kto te wiersze układa,

Czy przypadkiem nie anioł

Innemu poecie strofy podkrada,

I nocami wprost do ucha wkłada...

Renata Anna Flis

Spadający anioł z kasztanami w ręce, 

Szepcze do ucha- aż miło, 

Aż się chce, by zawsze tak było, 

Wciąż tylko jeszcze wierszy więcej...

 Słowa zamknąć w butelce na przyszłość... 

Zasypiając przy tkliwej piosence,

 Odzianym w mglistej sukience 

Otworzyć serce na piękną miłość... 

 A ja tak siedzę pod drzewem jesiennym,

 Dumam w swoim zamyśleniu,

 Pod tym drzewem gubiącym liście i sennym... 

 Pofrunę z aniołem w oka mgnieniu,

 Z kasztanami ku ziemi- bezcennym, 

Aby je w słowach przekazać bliźniemu... 

 Renata Anna Flis