Spacer

Aleją poezji powoli płynę,

zamykam za sobą ciszę,

szept własnej duszy słyszę

kiedyś być może zasłynę...

Dzielnie dzierżę pióro i piszę,

co księżyc podyktuje do ucha,

moje serce wzruszone słucha

i duszę do snu kołysze...

Rozmyślam nad tą poezją,

co czasem bywa rajem

kwitnącym barwną frezją...

Kwiaty przeminą z czasem,

zgładzone czasu presją,

lecz poezja rozkwitnie majem...

Renata Anna Flis